Phat Bass Mountain Boys - Braca Double bill Stamineeke Webbekom (09-09-2022) report & photo credits: Freddie info club: Stamineeke info artists: Phat Bass Mountain Boys - Braca © Rootsville 2022

Everytime we want it, kunnen we terecht op de 'Grand Place' van Webbekom voor een wekelijks concertje in 't Stamineeke'. Behalve vorige maandag toen de motor hier mij Maaike na een korte verlof periode nog niet op toeren was gekomen. Vandaag dan maar meteen de beuk erin met een 'double bill', en dit met onze favoriete barvrouw van Groot-Diest, ons Kristel.

Op deze vrijdagavond kiezen ze hier resoluut voor een avondje met rootsmuziek. Vanuit de Appalachen rond Kortrijk krijgen we een bluegrass trio dat luistert naar de naam 'Phat Bass Mountain Boys' en daarna is het powerfolk geblazen met de Kempische formatie 'Braca'.

Just on time is een reclame slogan van een transportbedrijf, neeje neeje niet van b-Post, maar vanavond was dit ook van toepassing op mezelf om zo één van de laatste zitjes te kunnen bemachtigen pal voor het 'podium'. Zoals gezegd kwamen die van 'Phat Bass Mountain Boys' rechtstreeks van uit de Vloanders. Met een banjo on stage begon ik onmiddellijk mijn hulplijn te bellen en Dirk van 'Art & Roots in the Woods' stelde me meteen gerust dit zat snor.

Zo een goede 150 km om dan voor onvoorwaardelijke roem te tekenen hier bij Maaike? Het is niet achter dnoek maar het moet kunnen. Zeker wanneer je na een lange rit via het Belgisch autosnelweg netwerk zomaar na een naftestationneke plots een pittoresk dorpje ziet opduiken dat er om bekend staat om een luisterend publiek te serveren. Ook niet alledaags voor een bluegrass trio.

Met hun Opener 'Shot Down' kon zelfs een schlagerfan horen dat dit puik gebrachte bluegrass was en zaten we dus voor een uurtje gebeiteld met deze 'Phat Bass Mountain Boys'. Een trio dat bestaat uit Simon Verkruysse op gitaar, Matthias Bammelis op banjo en Peter Eeckhout op staande bas en mandoline. Nog even, professioneel als ze is, de 'Ronaldo' spotjes uitlichten en na een kleine wel gekende aankondiging van Maaike werd dan het officiële startschot gegeven.

De klankkleur van frontman Simon heeft iets weg van een beschaafdere versie van Shane MacGowan maar hun sound kan je zo vergelijken met Bill Monroe & The Bluegrass Boys, maar dan uit Kortrik. Geen te lange bindteksten maar gewoon slag om slinger e lieke. Met nummers als 'Going Down This Road' en 'Restless' is het gewoon genieten hier in 't Stamineeke'. Je kent het gezegde van time flies when...en zo was het hier ook.

Een vurige banjo die het tempo aangeeft, een akoestische ritme 'Guild', en een imposante double bass, meer heb je niet nodig voor een avondje bluesgrass. Of toch ook nog een murder ballad! Hard times dus ;-). Het verrassende kwam er met een gospel en een feilloze cover van de traditional 'Roll in My Sweet Baby's Arms' dat door Lester Flatt & Earl Scruggs de charts werd ingezongen. Ook nog een eigen arrangement van die wel gekende Amerikaanse folksong 'St James Infirmary' Well done motherf*ckers. Even opschudding toen ze er eentje over '7 Devils' gingen brengen zodat mijn buurman aan den toog wat vlug zijn 'Duvel' leegdronk. Het ging allemaal zo vlug voorbij dat die van 'Phat Bass Mountain Boys' zonder nummers kwamen te zitten. Een verzoeknummer dan maar? Tom Dooley...Tom wie? must be the pills I took ;-).

Tijd voor de change-over en zo mocht er dan terug wat geroezemoes ontstaan. Het volgende op het menu zijn de broertjes Lander en Seppe Dankers. Op hun smoelenboek staat te lezen dat ze van Herenthout komen maar is dat niet het dorp waar 'Van Morrison' zich thuis voelt. Nog eerst Maaike aan het woord en die hield het kort en bondig...BRACA!

In 2015 begon Lander aan een soloproject, maar zoals verwacht voegde Seppe zich er al snel bij, wat leidde tot Braca. Mede door de inbreng van een gans instrumentarium en de doordringende grooves van een accordeon staat folk centraal bij de muziek van deze "Braca" bro's en dus zetten ze aan met 'What You Reap' en 'Wake Up', en wakker waren we met deze tussen folk en Hongaarse polka.

Lander en Seppe zijn volkomen op elkaar ingesteld en zo kan een ondertussen vol gelopen 'Stamineeke' genieten van nummers als "Come To Go", "Broken Words" en "For The Kind". Ook met het nummer 'Al For Nothing' konden we stellen dat deze twee musketiers het er hier bijzonder knap van af brachten. Hun outswinger was 'The Hole' en dan hadden ze het hier niet over ons favoriet cultuurcafé. Helaas was ik al de ganse dag op de been en begonnen mijn oude knoken te protesteren. Mijn compadre de route was er niet bij, dus geen afsluitende Orval maar rechtstreeks de biebak in. CU